อีแดงเริ่มถูกกระทำชำเรา เอ๊ย ถอดแงะ แกะเปลี่ยน หม้อลม กับคอมแอร์ ตอนประมาณ 11 นาฬิกา
ระหว่างรอ ผมก็ ออนหน้าเวป คุยกับ น้าออมบ้าง น้าหมูบ้าง น้าโก้บ้าง
แต่พิมพ์ไม่ทัน เพราะใช้โทรศัพท์
หนักเข้า ก็กดอีโมชั่น

ยิ้มมันอย่างเดียวเลย
เพราะงั้น ใครออนตอนนั้น อย่า งง ว่า ทำไม
ถามอะไรก็ไม่ตอบ
ตลอดเวลาที่ซ่อม
มีคนมาถาม มาส่องดู แถมมาวิจารณ์หลายคนหลายแบบ มากมายต่างสไตล์ไป
บางคนรู้เรื่องเครื่องเจ ก็คุยกันได้เรื่อยๆ จนถึงแบบหนุกหนานถูกคอ
แต่ท่านเหล่านี้ เอารถมาซ่อมเล็กๆน้อยๆ
แป้บๆก็จากไป อาลัยกันหลายนาทีอยู่กว่าจะลืม
แต่บางคน เอารถมาซ่อมบาน ท่าทางจะนั่งในอู่นี้ด้วยกันอีกนาน
บางคนวิจารณ์ซะเสียเลย ไม่เกรงใจเจ้าของนั่งหัวโด่ที่ม้าหินอ่อนนี่เลย
“รถอะไรวะ โล่งเกิน เดิมๆวอลโว่ดีแล้ว เสียของหมด”
อ้าว อาเฮีย อาแปะนี่ ไหงพูดงั้นหล่ะ คอนเซอเวถีบจริงๆ
ดูรถลื้อก่องสิ อาแป่ะ ถอดเครื่องเกือบเกลี้ยง
ท่าทางซ่อมอีกนาน ทามมาย ลื้อม่ายถอดเครื่องทิ้งไปเลยน่อ
ว้า ลื้ออย่าพูกเลยดีกว่าน่อ อาแป่ะ เคืองหูดีจริงจิ๊ง
“ติดแก๊สวิ่งดีนะเนี่ย” น่าน...รถตูยังไม่ดมแก้สเฟ้ย เอาไรมาพูดวะเนี่ย
สายไฟ สายโน่นสายนี่ สายบลาๆๆๆ ไม่เห็นมี
(อ้าว หลบข้างแก้มหมดคร้าบพี่)
ไม่ชม แถมดันมาทำเป็นงงอีก
ไปนั่งที่อื่นดีกว่า มึนหัว
ในที่สุด
ซ่อมเสร็จติดเปลี่ยนคอมแอร์เสร็จ บ่ายสามโมงเย็น
ไม่ใช่สามสิบนาทีแบบน้าออมคาดไว้นะครับ
งานเนียน ต้องใช้เวลานิด เค้าว่ามาอย่างน้านน
ดูดบุหรี่รอจนเจ็บคอ
เข้าห้องน้ำเยี่ยวไปแปด อึไปสอง เอาน้ำมาเสิร์ฟสองแก้ว
ขอบคุณครับ
จ่ายเบ็ดเสร็จรวมค่าแรง หมื่นต้นๆ
พอขับรถออกจากร้าน
กดคันเร่ง ตดให้ดมดังปังๆๆ แซ้ดดดดดดด
อ้าวววว น่าน ตรู ลืมตัวอีก ไม่ปิดแอร์ เกิดไหม้อีก โดนอีกสี่พัน จะเคาะกบาลตัวเองเลย
อ่า... ยังเย็นอยู่... เกือบไป
ว่าแล้ว ขับตรงยาวๆ ความเร็วคงที่ ร้อยสามสิบไม่เกินร้อยห้าสิบ ไม่ติดบูสต์ เพราัะ ฝนพรำตลอดทาง
ปิดบูสต์วิ่งมันซะ กลัวหมุน เคยมาสองสามรอบ ไม่เอาดีกว่า เสียว